Barış Çubuğu

maltepe;
bir semt adı deyip geçmeyi ne kadar çok isterdim..
oysa bu maltepe'nin ömrümde çok meramı vardır. hatrı büyüktür. o yüzden ezip geçemeyeceğim, şimdi olsa içip geçebilir miyim bakın orasını bilmiyorum.
kolej yıllarımız vardı bir ara, resmen sıkı yönetim şartlarında okuyorduk. ulan banyoda ki sıcak suyu neden bitirdin diye saç baş yolunur mu, yoluyorduk. sonra da barış sürecini belirliyorduk. kolej mekanlarında gruplaşmayı fark eden yönetim saçlarımızı sıfıra vuracak kadar kitleleşmeye karşıydı ama ne oldu? ben nermin ve tayfasını bakışlarımla her akşam yemeğinde taciz ediyordum. Sabah ezanında uyanıp intikam abdestini alıyor dayıyordum suratına kundura boyasını adına şaka diyorduk! Yatağa az işetmedim bu naçizane topluluğu. At’ın intikamı derler ve bana aynı mualemelyi çekerler diye üç ay gözümü kırpmadım dayadım pharmaton’u, gözler faltaşı. Anamı koynuna koysanız uyumam o derece geçtim uykudan. Nermin hadisesi anlatmakla bitmez, neyi anlatayım, yıkayıp astığı sütyenlerinin kopçasını dişimle ezdiğimi mi?,staj rotasyonlarını değiştirip yok yazılmasına sebep olduğumu mu?,uzar gider. Bizim nerminle buluştuğumuz tek mekan tilki çıkaracak kadar duman altı olan tuvaletlerimizdi. Sigarayı çektikçe iki büyük devirmiş gibi olurduk kafa dumanlı ben Leyla, Nermin gözümde mecnun olacak kadar şirin gözükürdü. Nermin zor zamanımda , zulaladığı Maltepe paketini benimle paylaştığı gün şirinlik muskası takmışa döndü, anında alnında bir şeytan tüyü belirdi. İşte o gün aramızda esen sıcak hava dalgasının dostluğu eşek kadar olduğumuz bu zamana kadar yansıdı. Şimdi feysbuktan beni bulamaya çalışıyor.
maltepe bildiğin ‘’barış çubuğu’’ imiş arkadaş!
Maltepe sen nelere kadirsin! zevkli şartlarda bizi dünyaya getiren ailelerimiz nedense bizi hep zor şartlarda okuturdu ve biz fakirdik( aha vurdum)inanır mısınız bilmem ama tüm kolej nufüsu fakirdi. ve maltepe bu ezikliğimize eşlik eden dudak orgazm aracıydı. iç içebildiğin kadar, su'dan ucuz. gün geçti zaman geçti eve gittim.o saltanatını süremediğim, havasını dirhem atamadığım kolej yıllarım bitti, baba evine döndüm. alışkanlık bu işte ben hala maltepe ile aramdaki samimiyeti bitirmiş değilim. Bi rgün kaçamak içime çekişlerde evin reisine yakalandım. paketi fırlattı suratıma, yemedim yedirdim mevzusuna girdi, psikolojimi haşata çevirdi. toparlanacak hal bırakmayana kadar konuştu ve son cümle; ''utan, utan, birde kolej mezunu olacaksın'' en çok bu içime işledi.karşılığını veremdiğim onca hakaret var ortada. en önemlisi de sanki maltepe'yi içmemişte , onunla iş üstünde yakalanmışım gibi görünen bu zina beni yerle bir etti. babam hala aynı replikte ama''utan, utan kolejli olacaksın''...
iyi'de babam, sen hiç bitli kolejli gördün mü?
(topumuz bitlendik, maltepe ile keyiflendik)

baba, anlamış olmalıydın sen!