bugün burada platonik aşk ve facilarından dem vurucaz.seviyor sevmiyor denyoluklarından ötürü yerde gökte papatya komuyan tüm platonik aşıklara serzenişimdir bu. son yaprak sevmiyor çıktığında , mına koyim bu da mı gol değil, şeklinde o papatyayı sapına kadar götünüze sokmak istediğiniz müşkül anlarınız olmuştur mutlaka..ama nereye kadar bu serzeniş, mide ağrısı, ense ağrısı.abi buraya kadar deyin, arkanızı dönüp çekin gidin.
buradan hayatımın en kallavi itirafını yapıyorum.
ben hiç platonik olmadım(yıllarca kendimi bu şekilde avuttum)..çok istedim ama olamadım. ortaokulda imkansızı deneme başarımı saymazsak tabi.
.türkçe öğretmenim kemal bey, tellerine vurduğu bağlaması, kalın dudakları ve enfes diksiyonu neticesinde türkçe derslerine verdiğim ehemiyetten dolayı rus edebiyatını tarumar edecek hale gelmiştim.türk halk müziğine verdiği gönülden dolayı bende arzusunu kensiyle paylaşıp aşık veyselin tüm eselerini icra etmeye gönül verdim. iş çıkışı babasının dükkanı olan gübre satışının bayiliğini devam ettimesinden kelli ben tüm gübre kokularını analiz eder hale geldim..’’ayyy ne güzel kokuyor’’ dediğim bile olmuştur. tüm gübre kokularına aşina burun deliklerime minnettarım.oysa şimdilerde alanı dışında ek işlerle meşgul olan tüm tiplerden nefret ediyorum.milli eğitim bakanlığı türkçe müfredatını 4500 kere yalayan öğrenci olmuştum o yüzden kapağı attığım yer düşük ölçekli bir kolej olmuştu. matematiğe isyanım kemalle başladı, hala isyan ediyorum o ayrı kafadan 4+4 ü toplayamayışımı kendisine borçluyum. karısının saçları kızıl diye hac kınasını saçıma boca edip ertesi gün havuç renginde bir kafayla okula gittiğimi ve neticede kemalcimin bana ‘’kınalı kuzu’’lakabını taktığını asla unutmam. o gün anladım ki kına dediğin şey göt’e yakıldığında şık dururmuş.
evet…
yüreğimin döktüğü ter’in karşılığı katiyen bu herif değildir dedim ve platonik aşkı mı o gün terk ettim..
minnet borcu: bu yazıyı yazmamda emeği geçen tüm umre ziyaretinden sonra kına dağıtan kapı komşularına, öğrenci ve imkansız aşklarına, ilçe tarım çalışanlarına,okul taşıtlarına,gramer hatalarına ve herzamanki gibi çay bardağında söndürülen winston blue'ya teşekkürler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder